Εφόσον η κοινωνία είναι διαχωρισμένη από τον πρωταρχικό διαχωρισμό της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, την κρατική οργάνωση, την πατριαρχία, το ρατσισμό, και η πορεία της βρίσκεται σε μια ατέρμονη αντίφαση με την ύπαρξή της, η εικόνα της πρέπει να παρουσιάζεται ενοποιημένη. Οι αντιφάσεις που αναπόφευκτα δημιουργεί η αλληλεπίδραση αντικειμενικά αντικρουόμενων συμφερόντων, που εκφράζονται πρωτίστως σε υλικό επίπεδο, όταν καταστούν συνειδητές δημιουργούν προοπτική καταστροφής. Ως εκ τούτου, η ψευδής συνείδηση οφείλει να επιβληθεί για τη διαιώνιση της αντιφατικής κοινωνίας: κοινά συμφέροντα, κοινοί κανόνες συμπεριφοράς, κοινή ηθική, κοινός λόγος, κοινή αλλοτρίωση.

Ίσως πέρασε καιρός από τότε που αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε ότι τα αφηγήματα περί καλού και κακού είναι διάτρητα. Ψαχτήκαμε. Κάποιες φορές αποφασίσαμε να μην ασχοληθούμε με την κάθε μαλακία στο οικογενειακό τραπέζι. Άλλες πάλι εξοργιστήκαμε. Τα αποδομήσαμε και είδαμε τη χαρά της καταστροφής…και κάτι ακόμα: την ασφυκτική πίεση τους πάνω μας. Γελάσαμε βλέποντας διάφορες μιντιακές περσόνες να μας κατηγοριοποιούν σε λέξεις κενές νοήματος-μη συμπεριληπτικές ως προς τις πραγματικότητες μας και τις κοινωνικές σχέσεις που μας διαμορφώνουν. Όμως δεν ψαρώσαμε. Γνωρίζουμε καλά, πως ο δημόσιος λόγος (τα πάνελ, η ομιλία του προέδρου της αεκ, τα βρισίδια στο δρόμο και τα διαφημιστικά στα λεωφορεία) οφείλει να αντιφάσκει με τη ζωή, και να την εξοντώνει, εφόσον είναι προϊόν και αναπαραγωγή της μη συνειδητοποίησης των υλικών συνθηκών που τον παράγουν.

Γι’ αυτό κι εμείς του κάνουμε επίθεση. Αφενός, επιδιώκοντας να τον εκμηδενίσουμε κρίνοντας τον ως εξορισμού αντεστραμμένο και εν συνεχεία προβάλλοντας πρακτικές και λόγο που εδράζονται στις κοινωνικές συγκρούσεις. Οι συλλογικές και ατομικές κινήσεις απέναντι στην κυριαρχία, δεν συνιστούν αποτέλεσμα καμίας υπερβατικής αντικειμενικής ηθικής που βρίσκει εφαρμογή σε κάθε τόπο και χρόνο, αλλά τη συνειδητοποίηση πως το σώμα μας, η σκέψη μας, η ζωή μας, θα καθοριστούν από εμάς.

Για τον πολιτισμό της επιβολής, ο φιλήσυχος πολίτης είναι εικόνα. Αναποδογυρισμένη. Εκείνος κρέμεται απο τη γραβάτα του που έχει μετατραπεί σε θηλιά. Ας φορέσουμε εμείς πρώτες τη θηλιά στον πολιτισμό τους.

Υ.Γ.: Η κίνηση αυτή εμπνεύστηκε από τη μαχητικότητα και τη φαντασία των συντροφ@ στο Κουκάκι. Συντροφικούς χαιρετισμούς σε όλα τα συλληφθέντα.

Πρωτοβουλία ατομικοτήτων από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου