Στις 28/5 οι εργάτριες στον καθαρισμό της φιλοσοφικής ξεκίνησαν απεργία λέγοντας το αυτονόητο: όσο τα αφεντικά μας δουλεύουν, όσο τα αφεντικά μας δεν μας πληρώνουν, δεν θα δουλεύουμε για αυτούς!
Όπως είναι γνωστό το δημόσιο πανεπιστήμιο, αρκετά χρόνια πριν την συμβολική του κατάρευση, είχε ανοίξει το πεδίο για την ιδιωτική πρωτοβουλία: την μαφιόζικη σχέση της εργολαβίας. Μια σφαίρα ιδιωτικής πρωτοβουλίας και συμφέροντος, που διαμεσολαβεί την σχέση πανεπιστημίο- εργάτριες στην καθαριότητα.
Η ιστορία της διαμεσολάβισης είναι σχετικά απλή: Κάθε χρόνο τα ιδρύματα κηρύτουν διαγωνισμό για το ποια εταιρία θα διευθύνει αυτήν την προσοδοφόρα μπίζνα. Με τα φράγκα που εισπράττουν από το πανεπιστήμιο οι εργολάβοι καλούνται να διαχειριστούν, ανάμεσα στα άλλα, και τους μισθούς των εργαζομένων -στην φιλοσοφική εδώ και αρκετά χρόνια τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει η Σιμωνετάτος ΑΕ & ΣΙΑ. Είναι σαφές (χρόνια τώρα, αλλά θα το πούμε ξανά), οι εργάτριες στην καθαριότητα κάθε μέρα εργάζονται σε ένα διαφανές κάτεργο. Είναι σαφές, το πανεπιστήμιο κάθε χρόνο επιλέγει την μαφία , ως τον αποδοτικότερο τρόπο να διαχειρίζεται τις εργάτριες στην καθαριότητα. Είναι σαφές, το ημι-εγκληματικό/ μαφιόζικο κεφάλαιο βρίσκεται οργανικά συνδεδεμένο με το νόμιμο κεφάλαιο εντός της κρατικής δομής, μεθοδεύοντας την συλλογική τους κερδοφορία.
Η κερδοφορία των αφεντικών δεν πέφτει, όμως, από τον ουρανό. Αντίθετα, πατάει στο έδαφος. Στο έδαφος της ολοένα και πιο βαθιάς/άγριας εκμετάλλευσης της εργασίας των εργατριών και των εργατών, των αποκλειστικών παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Οι εργολαβίες αποτελούν την εγγύηση πως η απαξίωση των εργατριών θα είναι το διαρκές παρόν, την εγγύηση πως το βλέμμα των ρουφιάνων (φοιτητών, ακαδημαικών και άλλων, δόξα τον Αλλάχ είναι πολλοί, παράπονο δεν έχουμε!) θα εναλλάσεται με το βλέμμα των επιτηρητών- προϊσταμένων φροντίζοντας «να γίνεται καλά η δουλειά», την εγγύηση πως εντός της ακαδημαικής κοινότητας θα παραμένουν αόρατες. Άλλωστε η οργανωμένη βλακεία των φοιτητών και των ακαδημαικών δεν μπορεί να δει τίποτα περισσότερο από σκούπες που κινούνται και καθαρίζουν υπό την επήρρεια κάποιας σκοτεινής μαγείας.
Όμως, οι σκούπες και οι σφουγγαρίστρες (μονάχα) στα χέρια των εργατριών που τις χειρίζονται, έχουν αξία χρήσης.
Όχι μόνο γιατί η εργασία τους είναι αναγκαία για όλους/ες εμάς, αλλά γιατί όταν απεργούν οι σκούπες τους σηκώνονται και πέφτουν στα κεφάλια των αφεντικών τους για λογαρισμό όλων μας. Το δεδομένο καθάρισμα από τις αόρατες δεν είναι πια δεδομένο, και αυτές δεν είναι πια αόρατες. Η μαχητικότητα και ο τσαμπουκάς τους αφήνει την ακαδημαική κοινότητα γυμνή. Αποκαλύπτει πως πίσω από το νεκρό κύρος των πανεπιστημιακών βρίσκεται η ζωντανή εργασία και η κοινωνικότητα των εργατριών που στέκεται κόντρα στις ρουφιανιές και τις απειλές με το μοναδικό τους όπλο: τη συλλογική – με αργά και σταθερά βήματα- οργάνωση τους.
αλληλέγγυοι/ες φοιτητές/τριες